Geç ergenlik döneminde psikolojik iyi oluşun yordayıcıları olarak romantik ilişkilerde akılcı olmayan inançlar ve öz yeterlik

Abstract

Amaç: Bu araştırmanın temel amacı geç ergenlik dönemindeki bireylerde romantik ilişkilere dair akılcı olmayan inançların ve öz yeterliğin psikolojik iyi oluş üzerindeki yordayıcı etkisini saptamaktır. Bunun yanında, katılımcıların romantik ilişkilerde akılcı olmayan inançlarının, romantik ilişkilerde öz yeterliklerinin ve psikolojik iyi oluşlarının sosyodemografik verilere göre farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Yöntem: Araştırmaya 18-24 yaş aralığında ve romantik ilişkisi olan 257 kişi katılmıştır. Veriler sosyodemografik bilgi formu, Romantik İlişkilerde Akılcı Olmayan İnançlar Ölçeği, Romantik İlişkilerde Öz Yeterlik Ölçeği ve Psikolojik İyi Oluş Ölçeği ile toplanmıştır. Bulgular: Araştırmadan elde edilen verilere göre romantik ilişkilerine dair öz yeterliği yüksek olan bireylerin psikolojik iyi oluşlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Sosyodemografik verilere göre yapılan analizlerde ise katılımcıların romantik ilişkilerine dair akılcı olmayan inançlarının ilişki süresine göre, romantik ilişkilere dair öz yeterliğin cinsiyet ve algılanan gelir durumuna göre, psikolojik iyi oluşun ise yaş, ilişki süresi ve algılanan gelir durumuna göre anlamlı olarak farklılaştığı bulunmuştur. Sonuç: Bireylerin romantik ilişkilere dair öz yeterlik algısının yüksek olmasının psikolojik iyi oluşlarını yükselttiği bulunmuştur. Buradan hareketle psikolojik iyi oluşun yükseltilmesinde etkili olan faktörlerden birinin ortaya koyulmasıyla literatüre katkı sağlandığı düşünülmektedir.

Objective: The main purpose of this study is to examine the predictive effect of irrational beliefs and self efficacy in romantic relationship on psychological well-being in individuals in late adolescence. In addition, whether the participants irrational romantic relationship beliefs, self efficacy in romantic relationships, and psychological well-being differ according to sociodemographic data was examined. Method: 257 people between the ages of 18-24 and having romantic relationships participated in the study. Data were collected using the sociodemographic information form, the Irrational Romantic Relationship Beliefs Scale, Self Efficacy in Romantic Relationships Scale and the Psychological Well being Scale. Results: It is found that individuals with high self efficacy regarding their romantic relationships have higher psychological well-being. According to sociodemographic data, results showed that the participants irrational beliefs about their romantic relationships differed significantly according to duration of relationship, self efficacy of romantic relationships differed significantly according to gender and income status and psychological well-being differed according to age, relationship duration and income status. Conclusion: According to the results, high self efficacy perception of individuals in romantic relationships increases their psychological well-being. Based on the results, it is determined that a contribution to the literature is made by putting forward one of the factors that are efficient in increasing psychological well-being.