Yetişkin bağlanma stillerinin somatizasyon ve depresyonla ilişkisi ve sosyal desteğin aracı rolü

Abstract

Amaç: Bu çalışma yetişkin bağlanma stillerinin, depresyon ve somatizasyonla ilişkisini ve bu ilişkide algılanan sosyal desteğin aracı rolünü incelemeyi amaçlamaktadır. Yöntem: Çalışmanın örneklemi yaş ortalaması 32.53±8.95 yıl olan 202’si kadın (%43.3) ve 265’i erkek (%56.7) olmak üzere toplam 467 kişi dahil edilmiştir. Katılımcılara, Sosyodemografik Özellikler ve diğer Bilgiler Formu, Yakın ilişkilerde Yaşantılar Envanteri-II (YİYE-II), Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (SDÖ), Beck Depresyon Envanteri (BDE), ve Somatizasyon Ölçeği uygulanmıştır. Veri analizinde Bağımsız Gruplar T Testi, Tek yönlü Anova, Pearson Korelasyon ve Hiyerarşik Regresyon Analizi kullanılmıştır. Bulgular: Örneklemin YİYE-II kaygı boyutu puanları ile SDÖ ve BDE ölçeklerinden elde edilen puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Örneklemin YİYE-II kaygı boyutu puanları ile SDÖ ve BDE ölçeklerinden elde edilen puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Örneklemin YİYE-II kaygı ve kaçınma boyutu ile SDÖ puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Örneklemin SÖ puanları ve BDE puanları arasında negatif yönde ilişki bulunmuştur. SDÖ puanlarının YİYE-II kaçınma boyutu puanları ile SÖ arasındaki ilişkide anlamlı bir tam aracı değişken olduğu bulunmuştur (B=0.021, p>0.05). SDÖ puanlarının YİYE-II kaçınma puanı ile BDÖ puanları arasında aracı değişken olmadığı bulunmuştur. SDÖ puanlarının YİYE-II kaygı boyutu ile SÖ puanları ve BDÖ puanları arasında aracı değişken olmadığı bulunmuştur. Sonuç: Bağlanma kaygısı ve bağlanma kaçınması düzeyleri arttıkça depresyon ve somatizasyon düzeyleri de artmaktadır. Bağlanmanın kaygısı ve bağlanma kaçınması düzeyleri arttıkça algılanan sosyal destek düzeyi düşmektedir. Algılanan sosyal destek, bağlanma kaçınması ile somatizasyon arasındaki pozitif yönlü ilişkide anlamlı bir aracı etkiye sahiptir.

Purpose: This study aims to examine the relationships between depression, somatization, attachment styles and the mediating role of perceived social support in these relationships. Method: The sample of the study consisted of a total of 467 adult participants, with 202 (43.3%) women and 265 (56.7%) men with a mean age of 32.53±8.95 years. The Socio-Demographic Characteristics and Other Information Form, Experiences in Close Relationships-II (ECR-II), Multidimensional Scale of Perceived Social Support (PSS), Beck Depression Inventory (BDI) and Somatization Scale (SS) were applied to the participants. Independent Groups T-Test, One-Way Anova, Pearson Correlation and Hierarchical Regression Analysis were applied to all the participants. Results: ECR-II anxiety dimension score of the sample was found to be significantly positively correlated with PSS and BDI scores. A significantly positive relation was also observed between ECR-II avoidance dimension and PSS scores whereas SS and BDI scores are found to be negatively correlated. PSS scores proved to be mediating variable in the relationship between ECR-II avoidance dimension and SS scores. Findings were unable to prove PSS to be mediating variable between ECR-II avoidance dimension and BDI scores as well as ECR-II anxiety dimension and SS scores. Conclusion: As attachment anxiety and avoidance levels increase, depression and somatization level are found to increase while PSS decrease. PSS is proved to be a significantly positive mediating variable between attachment avoidance and somatization.