Towards hands-on computing in design: An analysis of the haptic dimension of model making

Abstract

Model making plays a crucial part in the early stages of architectural design. It captures spatial percepts and allows for three dimensional thinking and evaluation, hence establishing a direct connection between the body and the object. In the context of architectural design, model making enables exploration of the formal and the spatial qualities of a design through the contrasts in different aspects such as form, size, color or material. The easily revisable nature of the conceptual models helps architects to search for the design alternatives (Knoll and Hechinger, 2007, 19). Architectural scale models are design tools that promote thinking and the communication between the designer and the design (Smith, 2004). Models in the making, aside from serving the material undertaking of a design idea, act as sketches just as two dimensional sketch drawings do. Gürsoy (2010) has recently discussed model-making as a form of preliminary design sketching, and the possible contribution of its inherent ambiguities to the design process. Model sketches are objects in becoming, subject to the designer's spatial perception and intellect. They are continually open to discoveries.

Tasarımın erken veya kavramsal aşamalarında maketle çalışmak, nesnebeden ilişkisini düşünmeye ve üç boyutlu değerlendirmeye olanak sağlar; görme, dokunma ve hareketleri de içeren mekan algısını devreye sokarak tasarım sürecini zenginleştirir. Mimari tasarımın erken aşamalarının sayısal ortama taşınması, tasarım ve üretim süreçlerinin hızlanıp bütünleşmesiyle giderek yaygınlaşırken, elle çalışmanın getirdiği kazanımların yeni ortamlarda nasıl sürdürülebileceği sorusu ortaya çıkmaktadır. Üç boyutlu algının görsel algıyı desteklerken yaratıcı düşünceyi desteklediğini gösteren çalışmalar, elde maket yapmanın tasarımcıya ve tasarıma bilişsel düzeyde katkı koyduğunu varsaymamıza kaynak olmuştur. Çalışmamızda, bilişsel kazanımların ortamlar arasındaki sürekliliğinin sağlanmasına yönelik bir amaç güdülmüş, maket yapımında gözlemlenen bir dizi el hareketinin sayısal ortama tercümesi konusu ele alınmıştır. Sınırlı bir örneklem ile çalışılarak üç boyutlu eskiz maket yapımında gözlemlenen temel el hareketleri çözümlenmiş, bunların sayısal ortama aktarımında kullanılabilecek soyut bir dağarcık yaratılması ve bu dağarcığın öğelerinin işlenmesine yönelik hesaplama yöntemleri tartışılmıştır.