Çocukluk çağı travmaları, duygu düzenleme becerileri ve bilinçli farkındalık arasındaki ilişkilerin incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı bireylerin bilinçli farkındalık, duygu düzenleme ve çocukluk çağı travmaları düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu ilişkinin yorumlanması ile kavramların daha iyi anlaşılabileceği ve psikoterapi uygulamalarında alternatif müdahaleleri destekleyici olabileceği düşünülmektedir. Yöntem: Bu araştırmanın örneklemi 18 yaş ve üzeri, 315’i kadın 146’sı erkek olmak üzere toplamda 461 kişiden oluşmaktadır. Katılımcıların yaş ortalaması 25,55±6,06 ve yaş aralığı 18-63’tür. Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu metninin ardından katılımcılara sırasıyla, Sosyodemografik Bilgi Formu, Bilinçli Farkındalık Ölçeği (BFÖ), Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği (DDGÖ), Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (ÇÇTÖ) uygulanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 21.0 paket program kullanılmıştır. Shapiro-Wilk Testi, Mann-Whitney U Testi ve Spearman’s Rho Korelasyon Analizi uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmanın sonucunda, ÇÇTÖ toplam puanı ile BFÖ toplam puanı arasında; BFÖ toplam puanı ve DDGÖ toplam puanı arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. ÇÇTÖ toplam puanı ve DDGÖ toplam puanı arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. BFÖ toplam puanı ve DDGÖ toplam puanı yaş değişkeni açısından gruplar arası farklılık göstermiştir. BFÖ yaşın artması ile artarken DDGÖ azalmıştır. ÇÇTÖ toplam puanı cinsiyet açısından farklılık göstermiştir. Fiziksel ihmal ve fiziksel istismar alt boyutlarında erkek katılımcılar kadın katılımcılardan daha yüksek puan almıştır. Sonuç: Bireylerin çocukluk çağına ilişkin aktardıkları olumsuz travmatik deneyimler arttıkça, duygu düzenleme güçlükleri de artmış, bilinçli farkındalık düzeyleri ise azalmıştır. Bu doğrultuda, çocukluk çağı travmalarına ilişkin psikoterapi müdahalelerinde bilinçli farkındalık tekniklerinin kullanılabilmesi ve duygu düzenleme çalışmalarının önemli olabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Objective: This study was aimed to examine the relationships between childhood traumas, difficulties in emotion regulation and mindfulness. The explanation of these relationships may help to clarify the concepts and may promote alternative psychotherapy interventions. Method: The sample of this study was composed of 461 individuals aged 18 and older with 315 females and 146 males. A ‘Sociodemographic Data Form’ (SDF), the ‘Mindful Attention Awareness Scale’ (MAAS), the ‘Difficulties in Emotion Regulation Scale’ (DERS), the ‘Childhood Trauma Questionnaire’ (CTQ) were applied. The relationships between these variables were analysed with Shapiro-Wilk Test, Mann Whitney U Test and Spearman’s Rho Correlation Analysis. SPSS 21 package program was used for the analyses. Results: In this study, a negative and statistically significant correlation was found between the CTQ total score and the MAAS total score, a negative and statistically significant correlation was found between the MAAS total score and the DERS total score, a positive and statistically significant relationship was found between the CTQ total score and the DERS total score. Conclusions: As the individuals’ negative and traumatic experiences in childhood increases, their difficulties in emotion regulation increases as well, where as level of mindfulness decreases. These results indicate the important of mindfulness and emotion regulation techniques in psychotherapy interventions for childhood traumas.