Popülizm ve dış politika: Güney Asya popülistlerinin “önemli ötekisi” Çin

Abstract

Popülizm çalışmalarında terimin ontoloji konusundaki fikir ayrılığı da vaka çalışmaları kadar yer tutmaktadır. Bu çalışma fark ve anlaşmazlıklara rağmen ‘saf halk’ ve ‘seçkin’ ikiliği ve çatışmasının popülizmi betimleyen özellik olduğunu eleştirel bir tarama ile savunmaktadır. Analitik bir araç olarak popülizmin izini sürerken bu ikiliğin varlığının asgari ölçüt olabileceği ve dış politika yapımına etkisinin hangi sorular çerçevesinde çalışılabileceği tartışılmıştır. Kimlik çalışmalarının temel referans noktası ‘biz’ ve ‘onlar’ kavramlarının yeni biçimi olarak popülizm, kendi halkını inşa eder. Bu anlamda ilk adım olarak liderin popülist olduğu tesis edilmeli, devamla dış politikasının farklılık ve değişim sergileyip sergilemediği incelenebilir. Güney Asya’da hali hazırda yönetimde olan popülist liderlerin dış politikalarında, yine kimlik çalışmalarını bakışıyla Çin ‘önemli öteki’ olarak merkezi bir yerdedir. Çelişkili gibi görülebilecek ilişkiler kapanmanın imkansızlığı ile açıklanabilir.