Türkiye’de devletin değişmezliği üstüne

Türkiye bir devlet arıyor. 1000 yıllık devlet geçmişine, geleneğine, birikimine sahip Türkiye, rasyonel, objektif, araçsallaşmış bir devletin peşinde. Tarihselleşmiş hakim devlet yapısının Türkiye’ye dar geldiği açık. Aranan devletin aynı zamanda demokratik, çoğulcu, katılımcı, paylaşımcı olmasındaki zorunluluk çağın diretmesiyle oluşuyor. Tanzimat’tan beri aranan rasyonel ve objektif devlete neden bir türlü geçilememesi, sürekli olarak bir patinajın yaşanması çok ciddi bir sorundur. Kritik nokta her defasında esoterik dediğim geleneksel hatta mitolojik devlet ideolojisine dönmektir. Söz konusu dönüşler her defasında toplumun ürettiği canlı, diri yenilikçi yaklaşımları ezmiştir. Sadece ideolojik ve politik açıdan değil, fonksiyonel devlet bakımından da önemli bir kısıtlama yaşıyor Türkiye. Devletten bugün tam da bu noktada yakınılıyorsa bu yetersizliği, aşılması için gerekli koşulları devletin ideolojik tercihleriyle, farklı siyasal anlayışların her defasında gelip bu devlet modeliyle özdeşleşmesinde, bütünleşmesinde sorgulamak gerekir. yaşanan son deprem bu bakımdan yeni bir sınama eşiğidir.