Baykal’ı anımsarken...

Yapılı bedeni ve hayatı boyunca övündüğü, güvendiği yakışıklılığı, temiz ve dikkatli giyimiyle kader konuşmalarından birini yapmak için delegelerin oturduğu salondan yaklaşık 10 metre, üç katlı bir bina yüksekliğindeki kürsüde bulunan Baykal’ın yanındaydım, bir vesileyle. Aylardan Temmuz’du. Yıl 1991. İçinde bulunduğumuz salon belki 50 dereceydi. Zerre kadar heyecanı, telaşı yoktu. ‘Hiç heyecanlanmadınız mı’ diye sordum. Hafifçe gülümseyerek delegeleri gösterdi, ‘heyecan onlarda’ dedi. Gerçekten de ona taraf ve karşı olan tüm delegeler delice bir heyecan içindeydi ve Baykal bu gerilimi kullanmak niyetindeydi. Terlemeye başlamıştı. Bir kağıt mendili alnında gezdirmeye başladığında cebimdeki keten mendili uzattım. Gene bir espri yaptı, ‘aşağıda bir lira vereyim, yoksa mendil almak acı getirir’ dedi ama mendili sonuna kadar kullandı, eli alışkanlıkla daha çok kağıt mendillere gitse de.