“Anneciğim burada dur.”: ayrılma kaygısı bozukluğu vakasının çocuk merkezli oyun terapisi ile sağaltımı (Olgu sunumu)

Abstract

İnsan yaşamının her döneminde ayrılıklar önemli bir yer edinmiştir. Diğer türlere göre dünyaya daha hazırlıksız bir şekilde gelen insan türü için bu çaresizlik durumuna çare annenin varlığıdır. Bu yüzden anneden ayrılma çocuğun sosyoduygusal gelişiminde karşılaşılan en büyük sorunlardan biri olmuştur. Ayrılma kaygısı bozukluğu çocuk ruh sağlığı alanında en sık karşılaşılan bozukluklardandır. Evden veya bağlı olduğu kişilerden ayrılmakta zorlanan çocuk için bu duruma yönelik tedavilerden biri oyun terapisidir. Oyun çocuğun kendisini ifade etmenin en doğal aracı olduğu için çocuk gerginlik, hayal kırıklığı, güvensizlik, saldırganlık, korku, kafa karışıklığı ve şaşkınlık gibi birikmiş duygularını dışa vurma imkanına erişmiş olur. Oyun terapisinin terapötik bir araç olarak çocuk ruh sağlığı alanında kullanımı giderek artmaktadır. Okul öncesi psikolojik sorunlara yönelik geliştirilen tedavi yöntemlerinden biri olan oyun terapisi, kaygı bozukluklarında ve depresyon belirtilerinin azaltılmasında etkili yöntemlerden biridir. Bu çalışmada ayrılma kaygısı bozukluğu tanısı alan 6 yaşında bir çocukla yürütülen 24 çocuk merkezli oyun terapisi seanslarından oluşan bir uygulamanın sonuçları sunulmaktadır. Terapistin gözlemleri, çocuğun oyun davranışlarındaki değişim, ailenin ve psikiyatri uzmanının geri bildirimleri doğrultusunda sürecin sonunda çocuğun kaygılarında önemli düzeyde azalma olduğu ve günlük işlevselliğinin arttığı belirlenmiştir.

Seperations have occupied an important place in every stage of human life. Compared to other speices, the humanspacies enters the world in a less prepared manner, and the solution to this situation lies in the presence of the mother. Therefore, the seperation from the mother is one of the most commonly encountered disorders in the field of child mental health. For the child who has difficulty seperating from home or the people to whom she/he is attached to, one of the treatment for this condition is play therapy. Since play is the child’s most natural means of expressing herself/himself, the child has the opportunity to express her accumulated emotions such a tension, frustration, insecurity, aggression, fear, and confusion. The use of play therapy as a therapeutic means in the field of child mental health is increasing. Play therapy, which is one of the treatment methods developed for preschool psychological problems, is one of the effective methods in reducing anxiety disorders and depression symptoms. In this study, the results of an conducted consisting of 24 child-centered play therapy sessions with a 6-year old child-diagnosed with seperation anxiety disorder are presented. At the end of the process, it was determined that patient’s anxiety decreased significantly and his daily functionality increased depend on change of child play behaviors, therapist observation and family and psychiatrist feedback.