Çocukluk çağı travmaları ile mükemmeliyetçilik, ortorektik belirtiler ve yeme tutumu arasındaki ilişki

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, çocukluk çağında yaşanmış olan travmalar ile erişkinlikteki mükemmeliyetçilik eğiliminin, ortorektik belirtilerin ve yeme tutumunun birbiriyle ve tüm değişkenlerin sosyodemografik özellikler ile olan ilişkisini incelemektir. Yöntem: Bu araştırma www.docs.google.com bağlantısı yoluyla herhangi bir psikiyatrik hastalığı olmayan erişkin yaştaki 180’i kadın ve 200’ü erkek olmak üzere toplam 380 katılımcı ile yürütülmüştür. Araştırma kapsamında veri toplama araçları olarak sırasıyla Sosyodemografik ve Diğer Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Travmalar Ölçeği (ÇÇTÖ), ORTO-11 Testi, Frost Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği (FÇBMÖ) ve Yeme Tutumu Testi (YTT) kullanılmıştır. Analizler sonucunda örneklemin FÇBMÖ ve ORTO-11 testi puanlarının normal dağılım; ÇÇTÖ ve YTT toplam puanlarının normal olmayan dağılım gösterdiği bulunmuştur. Örneklemin yaş ortalaması 25.82±7.31 ve yaş aralığı 18 ile 57’dir. Bulgular: Araştırmanın örnekleminin çoğunluğunu eğitim düzeyi üniversite ve üzeri (%87.1), bekar (%87.9) ve gelir düzeyi orta (%63.9) olan bireyler oluşturmuştur. Katılımcıların ORTO-11 ve YTT puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulunurken; FÇBMÖ ile negatif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Örneklemin ÇÇTÖ toplam puanları ile FÇBMÖ alt boyutlarından hata yapma endişesi, ailesel eleştiri ve yaptığından emin olamama puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler gözlenmiştir. Sonuç: Araştırmanın bulgularına göre, örneklemin çocukluk çağı travma düzeyleri arttıkça mükemmeliyetçilik alt boyutlarından hata yapma endişesi, ailesel eleştiri ve yaptığından emin olamama düzeyleri de artmaktadır. Çocukluk çağı travma düzeyleri ve ortorektik belirti düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Örneklemimizde ortorektik belirti düzeyleri arttıkça yeme tutumunda bozulmalar artmakta ve mükemmeliyetçilik düzeyleri azalmaktadır.

Objective: The purpose of this research was to analyze the relationship between childhood traumas and perfectionism, orthorectic symptoms and eating attitudes in adulthood. Methods: This study was conducted via www.docs.google.com and the sample consisted a total of 380 adults (180 females and 200 males), with no psychiatric disorder. All participants were applied a Sociodemographic and Other Data Form, the Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), the Frost Multidimensional Perfectionism Scale (FMPS), ORTO-11, and the Eating Attitudes Test (EAT). The results showed non-normal distributions for CTQ and EAT scores and normal distributions for FMPS and ORTO-11 scores. The mean age of the sample is 25.82 ± 7.31, with a range of 18-57. Results: The majority of the sample consisted of individuals, who were single (87.9%), with an educational level of university and above (87.1%), and with a moderate socioeconomic status (63.9%). The results revealed a positive and significant relationship between ORTO-11 and EAT; a negative and significant relationship between ORTO-11 and FMPS; positive and significant relationships between CTQ total scores and FMPS subscales of concern over mistakes, parental criticism and doubts about actions. Conclusion: According to the results of the study, as childhood trauma levels increased, the scores of perfectionism subscales, such as concern over mistakes, parental criticism and doubts about actions increased, as well. No significant relationship was observed between childhood trauma and orthorexia nervosa levels. In our sample, as orthorexia nervosa levels increased, the levels of disordered eating attitudes increased whereas perfectionism decreased.