Covid-19 pandemisinde çocuklardaki uyumlu sosyal davranış ile ebeveynlerin evlilik uyumu ve depresyon düzeyi arasındaki ilişki

Abstract

Çocuklarda uyumlu sosyal davranışın oluşumu, ebeveynlerin psikolojik iyi oluşu ve eşlerin evlilik içerisinde uyumlu olması ile ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı, ebeveynlerin evlilik uyumu ve depresyon düzeylerinin, çocuğun uyumlu sosyal davranışı ile ilişkisini araştırmaktır. Pandemi, çocukların okullarına ebeveynlerin ise iş yerlerine gidememiş olmasından dolayı aile bireylerinin normale göre daha fazla zaman geçirmesine ve birbirlerinden daha fazla etkilenmelerine neden olmuştur. Bu nedenle pandemi döneminde toplanan bu veriler alan yazına katkı sağlayabilir. Bunun yanı sıra, çalışmada COVID-19 döneminde anne ve babadan ayrı ayrı veri toplanmasının da özgünlük yarattığı düşünülmektedir. Araştırmanın örneklemini, 2-8 yaş (M = 4.80, SS = 1.92) arası çocuğu olan 154 ebeveyn (77 anne, 77 baba) oluşturmaktadır. Bu çalışmada anne ve babalardan sırasıyla Sosyodemografik Bilgi Formunu, Yenilenmiş Çift Uyum Ölçeğini (YÇUÖ), Depresyon Anksiyete Stres Ölçeğini (DASÖ 21) ve Uyumlu Sosyal Davranış Envanteri (USDE) birbirlerinden ayrı bir şekilde ve çevrimiçi olarak doldurmaları istenmiştir. Çalışma verilerinin analizinde, basit doğrusal regresyon ve hiyerarşik regresyon analizi kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, anne ve babalar için çocuğun cinsiyeti ve çocuğun yaşı, çocuğun uyumlu sosyal davranışı ile ilişkilidir. Her iki ebeveyn için, kız çocuklarındaki uyumlu sosyal davranış puanlarının erkek çocuklarına göre daha yüksek olduğu ve çocuğun yaşının uyumlu sosyal davranışıyla pozitif yönde ilişkili olduğu belirlenmiştir. Anne örnekleminde evlilik uyumu, uyumlu sosyal davranışla pozitif yönde ilişkiliyken; farklı şekilde baba örnekleminde depresyon, uyumlu sosyal davranış ile negatif yönde ilişkilidir. Araştırma bulgularının COVID-19 pandemi döneminde elde edilmiş olmasının, çocukların bu dönemdeki uyumlu sosyal davranışı ile ilişkili olan değişkenlerin belirlenebilmesi ve terapi sürecine ailenin de dahil edilmesi konusunda klinisyenlere ışık tutması beklenmektedir. Çocukta uyumlu sosyal davranışı arttırabilmek için sürece ebeveynlerin evlilik uyumlarının arttırılması ve depresyon düzeylerinin düşürülmesi hedefler dahil edilebilir.

The formation of social behavior in children depends on the absence of psychopathology in the parents and the marital adjustment. The aim of this study is to investigate the relationship between parents' marital adjustment and depression levels on their child's adaptive social behavior. The fact that the data were collected during the COVID-19 period will contribute to the literature; because children spend more time with their parents due to quarantine and the couple data for the pandemic period is limited in literature. The sample of the study consisted of 154 parents (77 mothers, 77 fathers) with children aged 2-8 years (M = 4.80, SD = 1.92). In this study, mothers and fathers were asked to fill the Sociodemographic Information Form, Revised Couple Adjustment Scale (RDAS), Depression Anxiety Stress Scale (DASS-21) and Adaptive Social Behavior Inventory (ASBI) separately and online. Simple linear regression and hierarchical regression analysis were used in the analysis of data. According to the findings, for both parents, adaptive social behaviors in girls were higher than boys and the age of the child positively associated with adaptive social behavior. For mothers, marital adjustment is associated with adaptive social behavior positively. For fathers, paternal depression is associated with adaptive social behavior negatively. It is expected that the research findings that were obtained in pandemic period, help clinicians to determine the variables that predicts adaptive social behavior and to shed light on the inclusion of the family in the therapy process for children. To increase the adaptive social behavior of the child, increasing the marital adjustment of the parents and reducing the depression levels can be included in the therapy process.