Orators in the realm of pandemonium playing God

Abstract

Once upon a time Sigmund Freud proclaimed that technology was the means by which to push humans beyond the edge of their biological limits, transforming them into ‘a kind of prosthetic’ God. By the time humans began to dominate the world, many animal species had already disappeared because of man’s hunger. This was the first indicator that humans were prone to determine the fate of other species. The wars they fought, massacres they ordered, and extinctions they caused. The center of the world was not large enough, while the center of the universe was occupied by God. Dante Alighieri imagined the planets through their proximity to the Sun as our juxtaposition to God. For humankind, the inability to control themselves was disturbing enough. Zamiatin, in his We, created a dystopian world at the edge of Armageddon in which people become the subjects of a long-lasting project that portrays religions as myths. The aim of this study is to display the imaginable cost of playing God through science, which is presumably designed to make life easier, not to replace God.

Bir zamanlar Sigmund Freud, teknolojinin, insanları bir tür prostetik tanrı(lar)a dönüştürmek amacıyla, biyolojik limitlerinin ötesine taşıyan bir yol olduğunu açıklamıştı (ki hâlâ öyle). İnsanoğlu dünya üzerinde ikamet etmeye başladığında, birçok hayvan türü, insanın açlığından ötürü zaten çoktan yok olmuştu bile. Bu, insanoğlunun başkalarının kaderlerine karar verme eğiliminin ilk işaretiydi. Savaşlar yaptı; katliamlar gerçekleştirdi, nesillerin yok olmasına sebep oldu. Evrenin merkezi tanrı tarafından işgal edilmişken, dünyanın merkezi yeterince büyük değildi insanoğlu için. Dante Alighieri, gezegenleri güneşe olan yakınlıklarıyla hayal etti; tıpkı bizim tanrıyla yan yana duruşumuz gibi. Kendi bedenini kontrol edebilme yetisisne sahip olamamak yeterince rahatsız ediciydi zaten insan için. We romanında, insanların, dinleri mitler olarak tanımlayan, uzun süreli bir projenin nesneleri haline geldiği, mahşerin kıyısında distopyan bir dünya yarattı Zamiatin. Bu çalışmanın amacı, tanrının yerine geçmekten ziyade, muhtemelen hayatı kolaylaştırmak için tasarlanan bilimi kullanarak tanrıyı oynamanın öngörülebilir bedelini ortaya çıkarmaktır.