Toplam kayıt 151, listelenen: 60-79

      Künye Göre
      İşgören, G. (2018). Genç erişkinlerde bilişsel duygu düzenlemenin mükemmelliyetçilik ve depresyon ilişkisindeki rolü. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      İzgi, Ş. (2020). Aile içi şiddet, çocukluk çağı travmaları, aleksitimi ve bedenselleştirme arasındaki ilişkinin incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      İzgiş, H. (2019). Bir grup öğretmenin algıladıkları sosyal destek ve yaşam doyumu ile depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kabadayı, S. (2019). 65 yaş üzeri bireylerde algılanan sosyal destek ile depresyon ve bilişsel beceriler arasındaki ilişki. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kaçmaz, Ö. N. (2020). Boşanmış aileye sahip bireylerde bağlanma stillerinin ilişki doyumu ve reddedilme duyarlılığı ile ilişkisi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kafkaslı, R. (2019). Evli bireylerde, problem çözme becerisi ve evlilik doyumu ile somatizasyon arasındaki ilişkinin incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kahvecioğlu, S. (2020). Alkol ve madde kullanım bozukluğu olan erkeklerde narsisizm düzeylerinin nüks ve tedavi motivasyonu ile ilişkisi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kanburoğlu, B. (2019). Evli kadınlarda evlilik yaşı ve evlenme biçiminin evlilik doyumu ve depresyon düzeyine olan etkisi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kantoğlu, A. (2017). Bir grup ergenin toplumsal cinsiyet algılarının sosyodemografik özelliklere göre değerlendirilmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Karamustafa, F. C. (2017). Postpartum depresyonda evlilik doyumu ve benlik saygısının incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Karan, A. (2021). Çocukluk çağı travmalarının dissosiyatif yaşantılar ile ilişkisi: zaman perspektifi ve duygu düzenlemenin aracı rolü. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Karatay, H. H. (2021). Ortorektik belirtiler ve yeme tutumu ile benlik saygısı ve mükemmeliyetçilik arasındaki ilişki. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kasuto, M. (2017). Boşanmış ailelerin çocuklarının boşanmamış ailelerin çocuklarına göre öz saygı ve ruh sağlığı değişkenlerinin incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kaya, Ö. (2020). Çocukluk çağı travmalarının akılcı olmayan inançlar ve psikopatolojik belirtiler ile ilişkisinin incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kayış, T. (2019). Evlilik doyumunun sosyotropi-otonomi kişilik özellikleri ve problem çözme becerisi ile ilişkisi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Keskin, E. (2021). Son ergenlik dönemindeki bireylerde ebeveynin duygusal erişilebilirliği ve psikolojik sağlamlık arasındaki ilişkide duygusal özerkliğin biçimlendirici rolünün incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kişi, F. A. (2019). Üniversite öğrencilerinde koşulsuz kendini kabulün algılanan stres ile ilişkisi ve anne kabul / reddinin bu ilişkideki aracı rolü. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kodak, D. (2020). Ergenlerde akılcı olmayan inançlar ile sosyal kaygı arasındaki ilişkide duygu düzenleme becerilerinin aracı etkisi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Kotan, T. Ş. (2016). Boşanmış ve boşanmamış ailelere sahip üniversite öğrencilerinde reddedilme duyarlılığının bağlanma stilleriyle ilişkisinin incelenmesi. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]
      Köroğlu, K. (2018). Üniversite öğrencilerinde sıkıntıya dayanma ve alkol kullanımı arasındaki ilişkide başaçıkmanın rolü. İstanbul: Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. [1]